Selesai.
Alhamdulillah.
Rezeki bagi-bagi.
Ubi kayu daripada kampung masa tu... jiran bagi free.
My emak soh bawak KL.
Sebab tahu kalau dok kat kampung tu, bukan ada orang makan pon.
Hahhaa...
Lastnya, bagi kat orang lain.
Orang bagi rezeki, kita bagi orang lain pulak.
Memanjangkan rezeki gituuu.
Tak salah kan...
Hehhehe.
Sebab tak ada la sambal ikan bilis ke apa.
Kelapa ke.
Gula diabetic ada la.
Pandai-pandailah hidang sendirik.
Dah tolong rebuskan, seikhlasnya pon da kira ok.
Next time try nak belanja diorang makan.
Insyaallah jika berkesempatan.
If tak, ingat nak bagi orang tepi jalan makan jer.
Senang gak.
Oklah.
Bye!